Μετά τις εκλογές της ΕΛΟΤ που διεξήχθησαν στις 3 Σεπτεμβρίου στο ξενοδοχείο Στάνλεϊ τα σωματεία με συντριπτική πλειοψηφία ανέδειξαν πρόεδρο για 3η συνεχή φορά τον Κ. Νίκο Θωμαϊδη.

Ο λόγος γίνεται για τον άνθρωπο που αντικειμενικά κατέχει την πιο σφαιρική άποψη για το ταεκβοντό  ή  γνωρίζει το ταεκβοντό καλύτερα από οποιονδήποτε στον Ελλαδικό χώρο καθώς έχει περάσει από  όλες τις θέσεις και με απόλυτη επιτυχία.

Πρώτον, ως αθλητής κατάφερε στον Ελλαδικό χώρο να μην ηττηθεί από κανέναν αντίπαλο του για όσα χρόνια αγωνίστηκε, και να είναι επί σειρά ετών μέλος της εθνικής ομάδας.

Δεύτερον, ως  προπονητής έχει διατελέσει προπονητής εθνικής ομάδας και σε συλλογικό επίπεδο  έχει κατορθώσει   αθλητές του να έχουν διακριθεί και στελεχώσει τις εθνικές ομάδες. 

Τρίτον, όσον αφορά τη θέση που σήμερα κατέχει, οι τελευταίες  εκλογές απέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο ότι είναι ο πλέον πετυχημένος πρόεδρος που έχει περάσει από το Ελληνικό Ταεκβοντό και σε πολύ δύσκολες χρονικά συνθήκες. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπό του για ακόμα μια φορά όλα τα μέλη του Δ.Σ της ΕΛ.Ο.Τ

Στο άθλημά μας συνηθίζεται να  ταυτίζουμε δύο λέξεις οι οποίες στο κυριολεκτικό τους νόημα δεν έχουν καμία σχέση. Είναι οι λέξεις  προπονητής και   δάσκαλος. Προσωπική μου άποψη, χωρίς να διεκδικώ θέση στους δασκάλους είναι ότι ενώ οι προπονητές τη χώρα μας είναι εκατοντάδες, οι δάσκαλοι μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Αν πρέπει να χαρακτηρίσω το Νίκο Θωμαΐδη θα έλεγα ότι είναι σίγουρα ένας πάρα πολύ καλός προπονητής αλλά πολύ περισσότερο ένας μεγάλος δάσκαλος.

Γιώργος Παναγιωτόπουλος

Αντιπρόεδρος της ΕΛ.Ο.Τ

Με τον Νίκο γνωριζόμαστε περίπου 25 χρόνια είναι πολύ καλό παιδί ήπιων τόνων χωρίς υπερβολές και αλαζονική στάση για την θέση του Προέδρου της ΕΛΟΤ τα τελευταία χρόνια. Ήταν και δικαίως θεωρούνταν τα χρόνια που αγωνιζόταν ένας πάρα πολύ καλός αθλητής στα 64 κιλά μια πολύ δύσκολη κατηγορία όπου υπήρχαν πολλοί καλοί αθλητές. Ήταν πολύ δουλευταράς στις προπονήσεις και πολύ δυνατός σαν χαρακτήρας αφού πάντα τον ακολουθούσε το προσωνύμιο «ο γιός του προέδρου». Θεωρώ ότι ήταν από τα μεγαλύτερα ταλέντα του Ελληνικού Ταεκβοντό και είμαι πολύ χαρούμενος που είναι πρόεδρος ένας άνθρωπος ο οποίος πόνεσε, έκλαψε, ίδρωσε ,πείνασε και αφιέρωσε την ζωή του στο άθλημα που όλοι αγαπάμε!

Απόστολος Ιακωβάκης

Προπονητής εθνικών ομάδων  2000-2006

Τον Νίκο ως αθλητή τον γνώρισα το 1985 ερχόμενος από Γερμανία στον αθλητικό σύλλογο του Αιγάλεω.

Την εποχή εκείνη αγωνιζόταν στην κατηγορία των Παίδων ακόμη, αλλά δεν είχα την τύχη να τον δώ να αγωνίζεται, άκουγα όμως από τους συναθλητές του, τον πατέρα του και τον προπονητή του για τους καταπληκτικούς αγώνες και τα "κατορθώματά του" με τους τότε αντιπάλους του και κυρίως με τον πιο σκληρό αθλητή της κατηγορίας του από την Θεσσαλονίκη τον Γιάννη Μπαμπουρίδη.

Τον έβλεπα καθημερινά στις προπονήσεις. Εγώ αγωνιζόμουν στην κατηγορία των Ανδρών και ο Νίκος πια είχε ανέβει στην κατηγορία των Εφήβων. Έδειχνε όμως τρομερό ζήλο και πάθος για το άθλημα, αναγκάζοντας τον προπονητή του να τον βάζει με αθλητές μεγαλύτερης ηλικίας από αυτόν για να τον κοντράρουν.

Έτσι λοιπόν μέσα από τις καθημερινές μας προπονήσεις και όντας κοντά τα τότε κιλά μας βρεθήκαμε παρτενέρ και ο ένας βοηθός του άλλου.

Θυμάμαι πραγματικά τη μεγάλη διάθεση που έδειχνε και κυρίως τη σοβαρότητα μέσα στις σκληρές προπονήσεις που κάναμε.

Αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς  του ήταν στην κατηγορία των Εφήβων να μη μπορεί να σταθεί εύκολα απέναντι του κανένας άλλος αθλητής εξάλλου το επιβεβαιώνουν αυτό και τα αποτελέσματα. Δεν έχασε ούτε έναν αγώνα όσο καιρό αγωνιζόταν.

Επίσης βγαίνοντας πρωταθλητής στην κατηγορία του έγινε και μέλος της Εθνικής Ελλάδος και έχω να θυμηθώ και εκεί την προσήλωση του και την αγωνιστικότητα που έδειχνε ως αθλητής ανελλιπώς και καθημερινά σεβόμενος τους τότε προπονητές του, οι προπονήσεις σκληρές διπλές και καθημερινές.

Αυτό που θα θυμάμαι από τον Νίκο είναι όταν πια ανέβηκε στην κατηγορία των ανδρών για πρώτη φορά αγωνιζόμενος στην τότε κατηγορία των -64 κιλών κατάφερε με την πρώτη συμμετοχή του να κερδίσει όλους τους τότε γνωστούς και κατά πολύ μεγαλύτερους ηλικιακά αντιπάλους του και να φτάσει στον τελικό με έναν από τους τότε πιο έμπειρους αθλητές και το χειρότερο να είναι και από τον ίδιο σύλλογο.

Ο αγώνας ήταν καταπληκτικός και μέχρι το τέλος αμφίρροπος ο Νίκος δεν πτοήθηκε καν από την εμπειρία του αντιπάλου του και έδειξε την ωριμότητα που σπάνια συναντάς σε έναν νέοφερόμενο και τον κέρδισε.

Κατάφερε επίσης και μπήκε στην Εθνική Ανδρών και αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα που διεξήχθη στην Κορέα.

Ένας σοβαρός τραυματισμός του όμως στην προετοιμασία του για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης του στέρησε τη συμμετοχή του και πιστεύω πως έπαιξε καταλυτικό ρόλο για να σταματήσει την Αθλητική του καριέρα.

Με το Νίκο όμως μας συνδέει ακόμα και η συμμετοχή μας ως προπονητές πια της Εθνικής Ελλάδος των Εφήβων για το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Κωνσταντινούπολης που και εκεί έδειξε τις περγαμηνές του ως προπονητής έχοντας μεθοδικότητα αγάπη γι αυτό που κάνει με τη σοβαρότητα και το ήθος  που τον διακρίνει.

Αλέξανδρος Γκότσης

Προπονητής εθνικών ομάδων  2000-2006

Προπονητής της Ολυμπιακής ομάδας του 2004

Φωτογραφικό λεύκωμα -> εδώ